Ezgisi Kaybolan Dünya
Geceleri ay, gündüzleri güneþ,
Doða öylesi aydýn nur saçýyor.
Ýnsan da aydýn olsa, onlara eþ,
Böyle bir insanlýk huzur saçýyor.
Zengin sofrasýnda fakirler olsa,
Yüzler gülücükle neþeyle dolsa,
Kötüler, zalimler, þeytanlar solsa,
Verdiði vesvese, kusur saçýyor.
Yere basar, burnu havada gezer,
Bastýkça bilmez, ne canlarý ezer.
Yaþlandýkça kabir kokusu sezer,
Mayasý topraktan çamur saçýyor.
Kim kimden üstün ki amel dýþýnda?
Kim deðiþir ki yazýnda, kýþýnda?
Anlar, dünya boþmuþ, ten kýrýþýnca,
Ne deðeri var ki, gurur saçýyor.
Saffet Kuramaz, 08.01.2024, Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.