Yankı Ve Işık

Þafak kýrýldý, gök mavi bir yara,
Zaman dökülüyor parmak aralarýndan.
Her kum tanesi bir evreni taþýyor,
Ve her evren, kendi sessiz kýyametini bekliyor.
Bir melodiyi arýyorum, yýldýzlar fýsýldýyor,
Ruhum karanlýðýn ritmiyle salýnýyor.
Neþe bir yanký, kaybolup yeniden bulunan,
Piþmanlýk mý? Artýk yalnýzca unutulmuþ bir rüya.
Kýr zincirleri, özgürlüðün dilini konuþ,
Kollarýný aç, gökyüzü bir deniz aynasý.
Bir yýldýzýn içinden doðan kadim sýrlarý,
Þimdi ýþýðýný dök; karanlýk diz çöksün.
Kaderin iplikleri çözülüyor ellerimde,
Her bir düðüm, suskun bir gülüþün hikayesi.
Ama yaþam kýsa, bir yankýnýn sonu gibi,
Ve her yanký, kendi sonsuzluðunu yazýyor.
Ay, izlerken taþýr kendi yaralarýný,
Gözlerinde sabrýn bin yýlý saklý.
Zaman bir yanký, ama ýþýðýn unutulmaz,
Ve sen parladýkça, gece kendi rengini kaybeder.
Son bir kadeh kaldýr, yýldýzlarla çarpýþ,
Hayat bir dans, ve her adým sonsuzluk.
Her ritim, kendine bir gökyüzü çizer,
Ve her þarký, birer yýldýz tohumudur
Sosyal Medyada Paylaşın: