Siz hiç kahverenginden siyaha döndünüzmü Ben döndüm Boynum daraðacýnda uzadýkça uzadý Son isteðim bir fincan kahveydi Telvesiyle gözlerimi boyadým ve saçlarýmý iki yandan ördüm.
Son defa adýmý deftere yazýp gitsem Kimse farketmese kaybolduðumu Bilmese yalnýzlýðýn sýðýndýðým tek liman olduðunu.
Bir fincan kahve ve ben Hikayemizi içimizde saklarýz gelecek düþleriyle Kayýp giderken elimizden o sevdiðimiz masal Daðlara yürüsek.
Sýðýnsam ormana yabancý bakýþlarýmla Kalbimi dinlendirsem ellerimle tutarak Orman çöl olsa çölde bir melankoli Aþk gibi, serap gibi Düþlerle yorulsam.
Bir yabancý çýkýp gelse rüyalarýma Ve yüzüme bakýp sen öldün dese Rüzgar duysa sessizliðimi ve ölü yapraklarý aðaçlarýn Üstüme dökülse.
Oysa kendi hikayemizin içine saklanmýþtýk Bir fincan kahve ve ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Helois Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.