Dinlersen yorulursun Okursan yorulursun Seyredersen yorulursun Düþünürsen yorulursun Konuþursan yorulursun Susarsan; yorgunluk ne ki,
Buzdolabý fazla hoyurduyor Keselim sesini Aðaçlarý budar gibi yýldýzlarý budayalým Açýlsýn ferahlasýn biraz sema
Olacaðýn peþinden herkes koþar ya Olmayacak hayaller peþinde koþalým
Lakin Tanrý olamadýktan sonra Ne iþe yarar yaþamak Tanrý olsak bile Patlarýz herhalde suskunluktan Belki de bu yüzden kendisi çýkmýyor karþýmýza
Bilinmezlik delirtir insaný Bilinen tat vermez huzur vermez sonsuzluk vermez
Aþkýn sevginin tarifini bulamadým Ölüp gideceðim yine bulamayacaðýmdan korkarým Korkmak ne ki;
Küçük bir nasýra geçmiyor sözüm Küçük bir sivilce iþkence ediyor durmadan Bir kýl bile taþýyamaz haldeyken Þu alemi hamur yoðurur gibi yeniden yoðurmak istiyorum. Mümkünatý yok elbette Bu çaðý taþýmanýn mümkünatý kaç yýl sürer daha, bilemiyorum.
Bilsem deryalardaki bütün balýklarýn akýbetini Bilsem ormanlardaki her yapraðýn macerasýný Tüm hayvanlarý öðrensem Tüm atom altý parçacýklar bana amade olsa Þu dünyaya tek ben sultam olsam, peygamber olsam, þah olsam Tüm istediklerimi istediðim an yapabilme gücüm olsa Yine de huzura eriþemem artýk
Ne gidiyorum ne geliyorum Ne uçuyorum ne coþuyorum Sadece bekliyorum Bekliyorum Bekliyorum Neyi nasýl bekliyorum bilmiyorum Belki senin de düþündüðünü bekliyorum Ben kendimi bekliyor gibi bekliyorum Gerçek ne ki, Hayal ne ki, ... . . . ... En sevenlerinize emanet Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yinsani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.