Ölüm Ölümlere gebe kalmýþtý çarmaha gerilen beden deðil ruhtu çaresizlik asýldý belkide boyunlardan önce sokakta ay ýþýðýnýn altýnda ruhlar yerlerde sürüklenirken masumlarýn sesi geçeyi yýrtarken kimse yoktu nefessiz sessiz kalmýþtý halk insanlýk bir insan ne kadar yüksek çýðlýk atabilir kaç çýðlýktan sonra umut etmeyi býrakýr lime lime edilmiþ bedenler kime esir kime köle söylermisin bir insan ne kadar aðlarsa göz yaþý kurur tahmin yada hissedebilir misin belkide hissiyattan uzaksýn güzel bir evde müziðini yada sevdiðin þeyleri Dinlerken masumlarýn çýðlýklarýný duymamak olmayan vicdanýný rahatsýz etmez yaþarsýn yaþýyorum diye basma kalýp düþüncelerin ýþýðýnda karanlýða gömülürsün
Þimdi aðlasam Gözlerinden acý yere düþer mi Düþsün ki unutmayalým Unutmayalým ki yaþadýðýmýzý hissedebilelim
Sosyal Medyada Paylaşın:
serhat fidan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.