Bilseydim eðer babamýn cebindeki yokluðu Kalem defter istermiydim hiç Yine saman kaðýdýna yazardým bitmiþ kalemle Sanýrdýmki dað gibidir benim babam Bilmezdim yokluðun daðý erittigini Nerden bilecektim o yaþta kahrettiðini.
Hiç semezdim komþumuzun babasýný Çünki oðluna yepyeni giysiler alýrdý Oda marifetmiþ gibi gösteriþ yapardý Oldum olasý sevmedim, sevemedim Ne dilim alýþtý, ne gönlüm barýþtý.
Ey siz har vurup harman savuranlar Bilmemki yokluðu hiç gördünüz mü Varlýðýnda þýmarýkça çýldýranlar Sizler hiç diz üstü çöktünüz mü Boðulmak ne suda nede bir elle Boðulmayý bilemezsiniz kederle.
Hayat iþte garipliklerle dolu Elinde güç varsa efendi buyur derler Elin boþ ise þunu kuvun derler Alýþmak diye bir merhem varmýþ Kaybedenler, kaybettikçe yanarmýþ Bulanlar daha fazla ararmýþ Yokluktan ötesi varmý Aþaðýda olan düþmekten korkar mý.
Ýlk zamanlar zordu ama alýþtýk Yaðmur damlasý gibi dalýn ucunda Nesi behbat desek güzel yaný var Ýncitme kimseyi ondada kalp var Herkesin hissi bir olmaz elbet Kaç vicdan eðilirmiþ para sesine Elimizden gelmeyeni içimizde saklarýz Lutuf beklemeyiz, incitenden korkarýz.
01 ocak 2025
Sosyal Medyada Paylaşın:
A u B a D e Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.