Keþke yazabilsem elmanýn diþ izini o elmayý dalýndan koparýp veren kiþiyi kalemin akýbeti bellisiz
Cennetin duvaðý beyaz deðil de yeþil olduðu için birini çok sevip uðrana ölmemekti yaþamak, uzunca yaþamaktý bizim sözümüz
Kaba bir rüzgarýn estiði þu þehrin sokaklarýnda elim ayaðým birbirine dolaþmýþ ve yorulduðumu anladýðým yere mýh gibi çakýlýp beni kalbindeki yerimden yurdumdan edenin vay haline vay haline
gözlerindeki bir su damlasý çekip götürüyor beni çocukluðuma biraz dizlerim kanmýþ ama kalbimin kanadýðý o aný kestirememek asýl meselem
yastýksýz yatýlarýmda hayatýmýn peþine düþen düþler kuruyorum bir elimin nesi diðer elimin tersi deðiyor yüzüme öylece kalýyorum uzunca bir süre
Yanýmda olmayacaðýný bildiðim için kendimi kendime þikayet ediyorum seni sevmek benim neyime lazým ve gitmiþken uzaklara sýcak bir kahvenin buðusunda dönemem
Usul boylum hürmet ile öptüðüm o yeþil gözlerini sadece bu þehirde yum ve öyle kal...
Burada olduðunun hissi geç yatýrýp erken uyandýrýyor beni çünkü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.