Ben hademeyim

Fakir, okumamýþ, cahil köylü, bir hademeyim ben! iþte...
Bu dünyada kimim ki ben?
Kimin umurundayým?
Aða deðil!
Bey deðil!
Müdür hiç deðil!
Hey, Hademe diye çaðrýlan, önemsiz..
Garip, deðersiz, okumamýþ, cahil kalmýþ biriyim iþte...
Her gün, her sabah gün aðarmadan besmele ile, iþe baþlarým!
Dip, köþe temizliðe giriþirim!
Akþam olur, þükrederim!
Sonra, aç, susuz, bir kenara kivranýrým!
Çoðu zaman, odun kömür taþýrým!
Uykusuz kalýr, yorgun, bi tap düþerim!
Mesai bilmem!
Kat kat fazlasýný çalýþýrým!
Sýrtým, belim tutulur!
Bacaklarým aðýrýr!
Çoðu zaman, kan ter içinde kalýrým!
Ben iþimi, kutsal bilirim!
Okulun tüm her iþini yapýyorum!
Temizliðini yapýp, evime ekmek götürüyorum!
Gün boyu, et yemeyi düþleyip!
Hep, domates, peynir ekmek yiyen...
Bir hademeyim ben!
Her gün baþka güzel bir iþ bulmakla avunan hademeyim ben!
Yoksul, garip, sahipsiz,biriyim ben!
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: