Sýlamýz, gününde yazýlmýþ bizim Beyaz elbiseli küçüðün diyor ki; “Kader bizi sürükledi iþte buraya!” Bahçesinde ýtýr, akar nazlý çiçekten; Coþkunca seslenir gönlünün sevinç ortaðý þeker aðacý Sazýmýz peyderpey çalar kavuþmalarýn türküsünü Söyle sevgili, o vakit bahtiyar etmiþ miyim sizi? Otuz beþinde yürümüþ müyüm secdeye? Siz iþtiyakla þakýyan kuþu oldunuz zatýmýn
Küçüðün diyor ki; Derinde bir yerde en güzel gülüþünle oyalan dur Hayat gerçekten çok kýsa Sarsýlmaz mý aþklar? Ömür dediðin küçücük bir aðýta sýðýyor sevgili Yarýnlarý düþleyecek halim ve birazcýk heyecaným olsaydý keþke
Ve ah merhametsiz aklým, ah zararsýz kalbim Müebbet yemiþlerin ilk ve son mümessilidir þeker aðacý Amansýz bir hastalýktan kurtulunca bedenim, zamana meydan okuduðumu zannettim Ama yok! Bu yüzden beni düþünme Canýn gitmek istediðinde yine git Yaraya tuz basarým illa ki
Mahvash Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahvash Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.