için müfrezesinde yaz, kýþ, toz, çamur fark etmez göðsünden akan, akýtýlan kuruyan harflerin kýzýllýðýnda bir hayatsa cephe, bir aþksa özgürlük, çapraz bir ateþse nefes, yön vermek nefese bir þiir kadar yürek ister mayalanmasa da, madalyalanmasa da düþler...
aþktýr, namlusuna yivlenen doyumsuz kurþun ölmez, öldürmez tutkusuyla, kanayan her tümsek, her dirsekte süründürür.. bayrak, vatan gibidir sadakat ve sadakatin ýslak mühründe gez, göz, arpacýk trio ezberinde kilitlenecektir adrese niþangahýnda gözün feri...
aþk, þizofren bir çýðlýk deðil, rütbe hiç deðildir, zaferdir aþk galibi olmayan hattý ateþ, süngüsüz gölgelerde, miðfersiz sobelerde, künyesiz, sessiz alfabelerde kimsesiz ölümdür aþk çatýldýkça tüfeksiz cesetler..
~°~ ~°~ ~°~
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrimkaya~ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.