Bir hayal dünyasýydý burasý, düþlerin rüzgârla savrulup gökyüzüne müzayedeye çýktýðý. Her köþede bir sýzý, her rafta bir hikâye. Kimi gözyaþýyla ýslanmýþ, kimi umutla mühürlenmiþ.
Satýcýlar sessiz, alýcýlar kýrýk dökük. Ne de olsa burada her düþ kendi yangýnýnýn harcý. Bir kere girdin mi, ya yanmayý öðreneceksin, ya da külleri avuçlamayý.
Hazan, burada bir mihrab gibi yükselirdi; solmuþ yapraklarýn altýnda küflenmiþ özlemler, ellerinde mühürsüz mektuplar taþýyan bir geçmiþ. Ve aþk? Ah, aþk, devasa bir ambar, kapýsýný araladýðýnda içine dolan her nefesi zehirle tatlandýran. Belki bir mucizeydi, belki de bir ceza.
Zaman dururdu bu pazarda, ama bir kez bakan göz, hiçbir þeyin eskisi gibi olmayacaðýný bilirdi. Ve sen, o yangýnýn mimarý, kendi eserinle baþ baþa kalýrdýn. Bir düþ mü satardýn, yoksa hepsini bir yangýnla mý yok ederdin?
Burasý hayal pazarýnýn sýrrýydý: Kimsenin kâr etmediði, herkesin borçlandýðý bir sonsuzluk.
ahmet nejat
Sosyal Medyada Paylaşın:
nejat hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.