Bin parçaya bölünmüþ, yýkýlmýþtý ocaklar, Yýllardýr ayný acýyla, yanmakta sokaklar, Ayaklarý yalýn, karný aç olan çocuklar, Gördükçe yerin dibine geçmeliydi insan, Hala gülüp eðleniyoruz, hiç utanmadan.
Hani; komþusu açken, müslüman tok yatmazdý, Hani; tek vücuttu bu ümmet parçalanmazdý, Þu fani dünyada insanlýk azdýkça azdý, Evladýný kaybetmiþ annelere yansaydýk, Belki haya ederdik, azýcýk utansaydýk.
Bir çocuk vardý, yalýn ayakla titremekte, Bu durum karþýsýnda insanlýðým ölmekte, Nasýl vicdandýr bu; hala gülüp eðlenmekte, Onlar zulmü yaþarken, biz derman olamadýk; Masumlarýn cürmünü, sýrtýmýzdan atamadýk.
Ne tenhadýr mekanlar, ne güvenlidir yollar, Her taraf kýyamet yeri, parçalanmýþ kollar, Yýllardýr Ýçimizde yaþarken hain eller, Þimdi insanlýk, aðýr imtihandan geçmekte, Kimi bakýp giderken, kimi þerbet içmekte.
Bir masum insan vardý, zindanlara saklanmýþ, Sanki her geçen günü, bir yýl gibi yaþlanmýþ, Kime el uzattýysa, yardýmý yasaklanmýþ, Yýllardýr görmediði, evladýnýn yüzünü; Hicranla vedalaþýp, öpüverdi gözünü.
Orada millet deðil, insanlýðýmýz bitti! Mü’min diye geçinen, imtihaný kaybetti! Zilletle yaþamaktan, ölmeyi tercih etti! Þimdi þehit olanlar, gökte pervaz etmekte, Kalbi huzur içinde, cennetlere gitmekte.
Sakýn deme bana; kalbim nefretle doluyor, Her gün bu toprakta yüzlerce insan ölüyor, Yaþamak buysa eðer, ümitlerim soluyor, Ýnsan olsaydým eðer, yaþarýrdý gözlerim, Sana deðil ey insan, nefsimedir sözlerim.
...andelip...
Sosyal Medyada Paylaşın:
andelip Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.