ÇOCUKLUĞUM

Çocukluðum,
Gelsen yanýma .
Yarým asra dayanan þu yaþýmda.
Buluþsak seninle.
Ben büyüdüðüme aðlasam
Sen kaybettiðin o bez bebeðine.
Arkadaþlarýmýz çaðýrsa aþaðýdan.
Tüm dertlerimiz uçup gitse.
Koþup insek aþaðý.
Ben birim...
Ben ikiyim...
Ben üçüm...
Oyun kuruldu bile.
Mutlu olmak bu kadar kolay.
Akþam ezanýnýn sesi
Eve dönme saati.
Yine koþarak.
Ýçeri girer girmez
Annemin yaptýðý kekin kokusu gelse burnumuza.
Sevinçten uçarak gitsek mutfaða.
Lezzeti hâlâ damaðýmda olan
Çocukluðumun kekinden yesek
Bitince tekrar tekrar istesek.
Tüm aile toplansa
Annem örgüsünü örerken
Biz ablamla oynasak.
Sobanýn üstünde demlenen ýhlamurun kokusu sarsa tüm odayý.
Babamýn"Haným olmadý mý bu ýhlamur daha?"demesiyle
Bardaklarýn sesi eþlik etse
Sohbetlerimize.
Sonra
Sonra yatma saati gelse
Sýcacýk odaya serilen yataðýmýzda sarýlsak birbirimize.
Kýkýr kýkýr kýkýrdasak ablamýn þakalarýna.
Annemin " Daha uyumadýnýz mý?" demesiyle
Sessizlik sarsa,
Soba ateþinin tavanda oluþturduðu þekillere bakarak
Uyusak.

Sosyal Medyada Paylaşın: