Rüzgarın Kanatları Var
Ben gecenin seslerini dinliyorum
Rüzgarýn çýtýrtýsý aðaçlarýn dallarýnda
Bir adam bekliyor yolun sonunda
Günahýn gömleðini giymiþ yüzünde maske.
Gölgeler arasýnda
Rüyaya yatardým ben sana gelen yollarda
Hala burdayým, kalbimde mührü sevdanýn
Yüreðim kelebek kanadýnda.
Sessizliðimde benim
Ne çok kavga var ne çok gözyaþý
Alacaðým var masum gülüþlerin arkasýna saklanan yüzlerden
Oysa anlamýný yitiriyor zamanla
Sessizliðime ses veren þehirler deðiþiyor.
Kum saati gibi zaman biraz duraðan
Geçmiþe takýlmýþ, gelecek korkusuyla
Büyümek küçük yüreðime aðýr gelecek.
Eski zaman evleri bahçelerde yediveren kokusu
Rüzgarýn kanatlarý var, o zaman çocuktum ben
Yarýnsýz yaþayarak, büyümeden yaþlanarak
Aþký býraktým bir aðaç gölgesine
Büyüyecek günün birinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.