Haykırış

bir avuç hayal kýrýklýðý saklý
daðlarýn gölgesine hareket ettiðimde
þiire çarpan,
günler tekerrür ederken
granitlerin içinde
kuþlarýn þarkýsýný karartan

daðlara saldýrýyorlar
yüksekliðin son yapraklarýnda.
ne yapabilirim bir baþýma
týrnaklarýmýn gömülü kaldýðý kum tepelerinde?
göklere yelken açmak,
her köþeyi keþfetmek,
pelikanlarýn avlandýðý uçsuz bucaksýz bir okyanusta
kulaç atmak mümkün mü
naftalin gibi kokan yalnýzlýðýmda?

bu kadar dokunmamýþtý kalbime daha önce
bir arabanýn içine saklanmak
ve hayatla yüzleþme cesaretini kaybetmek,
huzur veren bir vaat yok olurken
bedenimin açýldýðý yere doluþan

sincaplar elektrik tellerinde koþsun
çavdar tarlalarýnda bulunan,
kayalarý söktüðüm yerlerde çiçekler açsýn
bana ne!
gözlerim gözlerine dokunamadýktan sonra
tevazu ile öpülen sahillerde,
köpüðün sesini dinlerken

ayrý ayrý yollardan týrmandýk bilemeden
ayný daðýn zirvesine
þafaðýn merdiveninde
ayný manzarayý seyretmek için.
nihayet kayboldu hayatýmýn nehri.
kaybetsek de yarýnlarý,
bayraðý beraber selamlayalým en azýndan.
çünkü söyleyecek çok az þeyim var

Seðmenoðlu (Osman Akçay)

Sosyal Medyada Paylaşın: