Bir kâðýt, bir kalem ve bir tutam gece, Sana yazdýðým her mýsra gözyaþýylarýyla yeþerdi. Harfler, sessiz bir aðýt gibi dizildi ardý ardýna, Ve þiir, yüreðimden dökülen bir nehir oldu.
Damla damla düþtü her hüzün satýrlara, Kalemim titredi, sanki senden bir iz bulmuþ gibi. Sözler suskun, kelimeler eksikti, Ama gözyaþlarým tamamladý her eksik cümleyi.
Kaç kez yazdým, kaç kez sildim seni, Her defasýnda yeniden baþladým düþlerimde. Þiirimde, gözlerin bir yýldýzdý kalbimde, Gülüþün bir bahar rüzgârý gibi esip geçti.
Fakat her mýsra, bir vedanýn þarkýsýydý, Her noktada bir yara, her virgülde bir bekleyiþ. Gözyaþlarýmla ýslanan bu þiir, Artýk ne sana ait, ne de bana…
Þimdi her satýrýnda seni saklýyorum, Her damlada bir aný, bir hasret taþýyorum. Ve biliyorum, bu þiir hep ýslak kalacak, Çünkü gözyaþlarým artýk hiç kurumayacak.
ahmet nejat
Sosyal Medyada Paylaşın:
nejat hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.