Aþk deðilse de, Ayný yolda yoldaþtýk, Bir tomurcuktuk yaþamda, Diyordum beraber doðduk, Küllerimden doðmuþum sanmýþým, Yüreðe iþlemeye hazýrdým, Tümsekleri seninle týrmanacaktýk, Taki sen hýrsýnýn, Esaretinde boðulana kadar… Ve biz bitiþe baþladýk, Geniþ odalar da viran olduk, Yakýnlar da ýrak olduk, Bir bakmýþýz tutarsýzlýk, Sonra sonra sapladýðýn hançerin, seni benden alan dilin, beni derinden sokan akrebin… sorarým þimdi ne býraktýn? Ýhanet ve nankörlükten baþka… Örtbas edersin yalanlarla, Bende dinlenen þarkýlar da bile deðilsin, Yakýnýmda ki uzaktasýn, Beni bende bitirensin… OCAK’2025 / OKAN YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
okanisiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.