Sonsuzluk

Zincirler kýrýlýr, rüzgarla savrulur,
Kozmos fýsýldar, kaybolan izleri bulur.
Her yol sonsuzluða çýkar,
Ve biz, yeryüzünden kayýp yýldýzlarýz.
Fýrtýna, içimizde yanký bulan bir çaðrý,
Rüzgar, direnmenin yankýsýna dönüþür.
Karanlýkta kaybolur her ýþýk,
Ve her iz, evrenin gövdesinde kayar.
Sonsuzluk her sýnýrda doðar,
Bir adýmda zaman kaybolur.
Bir nefeste kaybolur her þey,
Ve adýmýz, yanký olur uzayda.
Ýçimizde yýldýzlar sönerken parlar,
Her yara, galaksinin öteki yüzüne yol alýr.
Ölümsüz aký, karanlýkta yükselir,
Hayallerin her damlasý, ýþýða dönüþür.
Zamanda kayboluruz, duvarlar silinir,
Sýnýr, bir yanýlsamadýr, kaybolur.
Sonsuzluk okyanusa akar,
Ve biz, kaybolan bir þarkýyýz.
Sosyal Medyada Paylaşın: