Rüyam Beni Avutan

Gördüðüm rüyalar ne kadar güzel,
Gökyüzü kadar berrak, bir masal kadar özel;
Fakat sabahýn acý gerçeðiyle,
Her biri bir kâbusa döner...

Gecede büyüyen,
Bir þarkýnýn en tatlý nakaratý gibi,
Sabah ise o melodiyi yýkar,
Kýrýk bir plak, yarým kalmýþ þiir gibi...

Bir çiçek rüyada açar,
Göz alabildiðine bir bahar,
Gerçek ise dalý kýrýlmýþ,
Yapraklarý sararmýþ bir sonbahar...

Neden? diye soruyor kalbimin her ihtimalini,
Neden rüyanýn ýþýðý karanlýða döner?
Belki de güzellik, hayalindeki mahkûmiyet,
Ve gerçek, her þeyin bedelini ödediðin hürriyet...

Ama yine de uyurum,
Belki bu defa deðiþir diye.
Her seher vakti, bir umutla,
Rüyamý kucaklarým yeniden,
Bilirim ki o da beni kandýrýr,
Ve ben yine kabusuma dönerim...

Ey rüya, nazik bir yalan mýsýn?
Yoksa gerçeðin acýtan yüzü mü?
Her neyse, bende býraktýðýn iz,
Ne unutulur ne de silinir yüreðimden...

Rüyalarýmýn güzelliði taþýyor,
Ama gerçekler býçak gibi kesiyor,
Ve bu ikili oyun,
Beni hayatýn gizemine baðlýyor...

Erol Kekeç/30.11.2024/Sancaktepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: