Bir yıl daha geçerken

Þehir, rüzgârý soluyor aðýrdan,
Kaldýrýmlar dün geceden kalma izlerle dolu.
Bir pencere aralanýyor, soðuk içeri doluyor,
Saat, eski bir þarkýyý hatýrlatýr gibi tik tak ediyor.

Takvimden düþen sayfalar gibi biz,
Bir yýlý býrakýp diðerine geçiyoruz.
Gözlerim, hiç deðiþmeyen bir manzaraya bakýyor,
Ama içinde bir umut saklý hâlâ,
Belki bu sefer bir þey farklý olur.

Mutluluklar hep iki arada kalmýþ,
Bir tren gibi geçip gidiyor gözümüzün önünden.
Ama ellerimiz boþ deðil bu sefer,
Kýrýk dökük de olsa, bir þey tutuyoruz sýkýca.

Yeni yýl, eski yýldan miras bir sessizlik,
Ama içinde fýsýldayan bir ses var:
“Kendi sabahýndan sorumlusun, unutma.”
Ve þehir, yavaþça uyanýyor,
Býraktýðý yerden devam etmek için.

Sosyal Medyada Paylaşın: