Ne desek hepsi boþ Ne yapsakta Nafile, Ayný insan Ayný mekan Niyeti de yok gibi Hiç yok gibi Sanki Deðiþmeye deðiþtirmeye Kendinden baþlayarak Ve Nihayetinde sormam gerek Bu iþ Nasýl olacak Sen sen deðil iken Bende de ben, Sanma ki Becere/bile/ceðiz Kendimizden uzaklaþarak Birbirimize yabancýlaþarak,
Bu Yalana kurban olmak deðil de ne Gerçekler yerlerde sürünürler iken, Sorarým sana Papaðandan Ne farkýmýz Var, Anlat bana Ne Anlamý var Bir ömürden Sonsuzluða uzanmanýn Geri geri giderek Varamýyacaðýmýzý bile bile, Mantýk neden dur demez ki Yoksa elimizi kolumuzu Tutan mý Var Dilimize Prangalar mý vurulmuþ Bilmiyorum bilemiyorum,
Yanan yürekler cabasý Nice bacalar sönmüþ Ýsi miras gibi Yarýnlarýmýza Göz gözü Görmüyor, Tepiniyoruz meçulde Açmýþýz ellerimizi Boþa, Boþuna Boþluða, Neticesi bir hiçte bir yok Bir yoka bir nokta, Ne gelen var Ne de giden, Sanki Umutsuz Bir Yolculuða çýkmýþýz Biz bizde Kayýp, Savrulsakta artýk ne/ye ki fayda ...
* Berlin, 30.12..2024 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.