Yürüdüm, Allah’ýn adýyla baþladý her þey, Ýlk adým bir dua, gökyüzüne uzanan bir ses. Defterin satýrlarýnda gördüm insanlarý, Bazýsý görülmedik, bazýsý okunmamýþ bir dua gibi.
Azgýn dalgalar vurdu yüreðimin kýyýlarýna, Boðazýmda düðümlenen kelimeler, Aylarca sürükledi beni; Ýstanbul, kendini hem geçmiþe hem geleceðe yazdý. Bir rüzgarý vardý, zamanýn, Hýzla geçerdi, ama hiç bir aný unutmadan.
Diz çökmedi ruhum, Boz bulanýk girdaplarýn davetine, Hayat, iki yüzüyle çýktý karþýma; Biri tatlý bir meltem, diðeri zehirli bir rüzgar, Ama boyun eðmedim hiçbirine, Gözlerim, daðlarýn ufkunu iþaret ederken.
Kötünün kýzýl gölgeleri çaðýrdý beni, Yanlýþlýkla derman olmak istedim belki bir an, Ama adýmlarýma Allah’ýn adý iþlenmiþti, Ve gökler yarýldýðýnda, Yerler içindeki sýrlarýný açtýðýnda, Beni koruyan, o adýmlardaki kudretti.
Ölülerin izleri gece uyanýr, Bir zamanlar söylenen sözler, Birer yanký gibi dönüp gelir karanlýkta, Fýsýltýlar doldurdu boþluðu: "Her adým þahittir, her kelime terazide aðýr." Sonsuzluk ne kadar yakýndý, Ve ben bir adým daha atarken, Ona doðru bir yolculuk baþlýyordu.
ahmet nejat
Sosyal Medyada Paylaşın:
nejat hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.