GEÇ KALDIK

GEÇ KALDIK
Güneþ ilk saçlarýna vururdu.
Mis kokardý gül tenin.
Bedenim yanardý tutunca elin.
Kavruldum savruldum dört bir yana
Gelip toplamaya geç kaldýn be gülüm..

Tertemizdi gözlerin, içten bakardý
Baktýkça erirdim ateþin yakardý.
Görünce seni çýrpýnýrdý kalbim
Yýkýp duvarlarý kanatlanýp uçardý.
Kýrýldý bak kanadým, karardý gökyüzü
Kanat çýrpmaya geç kaldýk be gülüm

Baþka ellerin izi var elinde.
Baþka gözler deðmiþ gözüne.
Nameler bile karýþmýþ sözcüklerinde
Çalar söylerdik sevda þarkýlarýný
Baþýn omzumda ellerin elimde
Bak daðýtmýþ rüzgar saçlarýný
Bir demet için geç kaldýn be gülüm

Kirlenmiþ bakýþlarýn sisli
Kelimelerin boþ ve hissiz.
Gönül evin çorak toprak misali verimsiz
Coþkun bir nehir gibi taþardýn oysa.
Hazan vurmuþ gibi gülsüz
Gülleri dermeye geç kaldýk be gülüm.

Geç kaldýk be gülüm geç kaldýk.
Sevmeye, sevip sevilmeye
Yuva kurup murada ermeye
Kahkahalar atarak gülmeye..
Son nefesteyim gýrtlaðýmda bir nefes
Hýzlý hýzlý atmakta kaçacak kuþ gibi
Geç kaldýk be gülüm geç kaldýk
Çok sevdim demeye
Özledim demeye
Seninle ölmeye...



Sosyal Medyada Paylaşın: