Kýl tüyünü toplayan düþlerdi/ bizimkisi Tipim deðil ayak tozu hep sýcak bu þehir martýlarýn salaya sümüklerini aktýðý denizi koca göbekli gemileri
üstüne üstüne yürüdüðü her ne varsa bir sokak yalnýzlýðý düþer avuçlara usul usul ensede de terin piþtiðini his etmem çok þeyi deðiþtirmiyordu
" can boðazdan gelir" sözünü severim de uzaklaþýr ve bir o kadarda yakýn korkak kedileri rüzgarý gökyüzünde bir garip dümen çevirir her aðacýnýn sararmýþ bir yapraðý kalbime iliþmesin yeterdi
kendime açýk etiðim sevgimi bilip þiir karasý gönül yarasý bu þehre "kaleminde bir namusu olmalý" diyen adama da
þimdi kollarýma uzanmýþ rüzgarý ve ertesi güne kýzan yaðmuru yok sayýp hayali köyümün ilk fidanýn da toprakla buluþturduðu an giderim elbet kendim kendimden ona ne....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.