Çiy tanesi döksün yüreðine karanlýklarda yýldýzlar Açýlsýn gönlünün donmuþ penceresi, bu sonbahar son sonbahar Ölümün öpücüðü çalýyor kapýyý
Dumanlý güller açýyor bu mevsimde, ansýzýn bir kirpik aðlýyor Sert bir taþýn üstüne konuyor canlar, geçilmez sanýlan duvarlarýn kapýsý açýlýyor Sonbaharýn duvarýn kapýsý olduðunu sen gidince anladým
Cefaymýþ sevmek ödülüyse ölüm Dün buradaydýn bugün yoksun Artýk dilsizdir yüreðim Dostum, dostum, dostum
Ölüm içi kor bir ateþ, toprak ateþi söndüren köz Toprak bile acýdan susar, damlar dibine Birleþirsiniz bir sonsuzluk yolculuðunda Sen ona akarsýn, o sana . Biz olursunuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
romantikavukat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.