Çiy tanesi döksün yüreğine karanlıklarda yıldızlar Açılsın gönlünün donmuş penceresi, bu sonbahar son sonbahar Ölümün öpücüğü çalıyor kapıyı
Dumanlı güller açıyor bu mevsimde, ansızın bir kirpik ağlıyor Sert bir taşın üstüne konuyor canlar, geçilmez sanılan duvarların kapısı açılıyor Sonbaharın duvarın kapısı olduğunu sen gidince anladım
Cefaymış sevmek ödülüyse ölüm Dün buradaydın bugün yoksun Artık dilsizdir yüreğim Dostum, dostum, dostum
Ölüm içi kor bir ateş, toprak ateşi söndüren köz Toprak bile acıdan susar, damlar dibine Birleşirsiniz bir sonsuzluk yolculuğunda Sen ona akarsın, o sana . Biz olursunuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
romantikavukat Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.