tenhaların yankısı

rüzgâr,
savruk bir yaprak gibi dolanýr izbe sokaklarda
yaðmur,
duvarlara asýlý mazmunlarda yankýlanýr
ve karanlýk, hicaz makamýnda bir firak ezgisi

sende abat, sensizlikte bedbaht
gönlümün havzasýnda acýya sunak
kumdan kaleler, külden rüzgarlar
savrukluðun zirvesinde bu neyzen

ufukta kaybolur fezanýn mavi hülyasý
mahzun bir nilüfer gibi boynunu büker
mistik bir mabette bu aþýk,
hicazkâr firkatin yükünü taþýr ahenkle

elzem bir paye midir bu sevda,
yoksa reva mýdýr veca ile harmanlanan yolculuk?

cihanýn tozlu çehresinde,
kül olmuþ bir melodram var
reflektör ýþýðýnda zahirî bir þan
tefler suskun,
ebrular solgun,
zahirde savrulmuþ devran
hala direniyor maverada

tenhalarýn yankýsýnda bir vaha
zirvesinde zerdeva çiçekleri açar
külfet midir bu yolculuk,
yoksa okyanusa akan bir hasret mi?
hangi mitolojinin çehresinde cevretmiþ
hicazýn derin melodisi?

fundalar arasýnda yankýlanan o eski ses,
sanki mevlevi devranýnda kaybolmuþ zaman
savrukluðunda rüzgâra adanmýþ bir özlem;
yaðmurun düþüþünde hicranýn notalarý saklý

ve o mabet,
her özgüde yeniden girizgâh
hicazýn pervasýz hikâyesinde,
yankýlandýkça daha da büyür firkat

artýk ufuk bile usulca bükülür
feza, yýldýzlarýný döker okyanusa
yüzler silinir,
çehreler daðýlýp kül olur
ama bir melodram daha kazýnýr mabet taþlarýna

neyin lirik sesiyle yankýlanýr cihan
ve ahenkle döner devran
senin içinde saklýdýr bütün cevher
o cevher ki bana nâr-ý gam

ve o yanký,
nihayetin ardýndan yeniden doðar;
hicazýn þanýna karýþan firkat,
aðýrlýðýný yýldýzlara taþýr
bir mabette saklýdýr sevdanýn sesi
tenhalarýn fýsýltýsýnda yankýlanýr sonsuzluk

zaman, devranla dönerken unutulmaz
gönül arkýnda hicran derindir
maverada süzülen son bir nefes
küle dönmüþ çehrelerden yükselen ahenkle,
ebedi bir vuslatýn özlemini taþýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: