Yorgun insanlarýn ülkesiyim Yürümek koþmak uzak düþmüþtür Topraktan ayrýlmýþ yollarým benim Rüzgârdan kaçmak bana düþmüþtür Yazlar ve kýþlar hepsi de ayný Mevsimler de benden vazgeçmiþtir Hayallere bir ad verilmez artýk Gerçekler de insan olaný geçmiþtir
Ormanlarýn içi serindir üþütür Böcekleri bilmem nasýl düþünür Karanlýklar sarar örümcekler basar Akrepler de bana zehrini sunar Felce uðramýþ insan nasýl eþinir
Dalgalarýn sesi beynime vurur Sahillere çýksam avcýlar vurur Yýlanlar betonlarýn sahibi Kaldýrýmlarda kuduz kurtlar dolaþýr Çanlar ezanlar artýk mafyalaþmýþtýr
Bu ülkede yorgun düþeni Parçalar ayýlar tilkiler porsuklar Bu ülkeden de uzak düþeni Ezip de geçer kan isteyen dinozorlar
Baþýmýza bir zalimi cahili atadýlar Bekler durur olduk yabancý bir imparator Yedi cihetten sökün ettiler zalimin üstüne Ayaklar altýnda ezilen yine biz olduk
Doðanýn kanunuymuþ bu kader Her zalim daha büyük bir zalim tarafýndan ezilir Halklar ve milletler de bir ömür Zalimlerin kapýsýnýn önünde asker olup selam durur
Yorgun insanlarýn tarihi benim Taþa mermere dönmek niyetim Öylesine katý öylesine sert Bana tebessüm edenin karnýný mý deþmeliyim
Lakin ben insaným iþte Pamuk parmaklarýmda çelik týrnaklar durmaz Karþýma geçip de Tanrý ve Allah yalvarsa Artýk benim kendimden baþkasýyla iþim olmaz
Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yinsani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.