Gül ile Bülbül
Gül ile Bülbül
Ne de güzel sözcüktür benzeri bile yoktur,
Gözünde-gönlünde açan nazlý bir çiçektir
Yürekte filizlenir boy verir kokusuyla
Mest eder kokusuyla ruhun cilasý güldür
Sevgilinin sesidir resmidir gül çiçeði
Hayalini süsler aþýðýn güle maþuku
Bülbüle ilham verirmiþ güller ve dikenler
Nazlýca boyun büker bülbül görmezse gülü
Evrensel sevginin dilidir gülüþüdür gül
Þiirler yazdýrýyor bülbülüyle rengiyle
Âþýklar ilham alýr gülistana girince
Bülbülün ötmesi mest eder gülü aþýðý
Ozanlarýn tellerinde ses olur bülbüle
Âþýklarýn yüreðinde can bulur gülünden
Yýldýz olur göz kýrpar maþukunun gözüne
Ferhat’a dað deldiren Þirin’in adý güldür
Bülbülün dilinde aþký anlatýr hoyratça
Rüzgâra yaðmura inat þen-þakrakça öter
Konmuþtur gülün dalýna bestesini çalar
Misk-i amberiyle rengiyle adýdýr aþkýn
Hasretin adýna demiþler ki bu gülümdür
Al gülüm dediðinde insanlara gülümse
Menfaati yoktur ne gülünde ne renginde
Bir baþka kokar ki dil rubanýn teninde gül
Ver gülüm deriz ya iþte insana biraz gül
Donmasýn gülümüz menfaatin ayazýnda
Kar düþse de baþýna ayaz çarpsa da gülün
Bülbülünü bekleyen nazlý bir çiçektir gül
Sevgilinin yanaðýnda açan çiçektir gül
Gülüþün gülistana döner çehresi nazý
Ýki sevda bir olur aþkýn alev renginde
Saflýðýn, güzelliðin ve aþkýn rengidir gül
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.