Yetmedi mi Ey Emekli

Hayallerin göçmen kuþu oldu da
Üzüldüðün yetmedi mi emekli?
Dünyan söndü ellerin boþ kaldý da
Üzüldüðün yetmedi mi emekli?

Bir söz söyle, gezme öyle baþý boþ
Sen susarsan, baþkasýna hava hoþ
Acýmazlar, aldýrýrlar soðuk duþ
Ezildiðin yetmedi mi emekli?

Ýsteseler ceketini verirsin
Sorgulamaz, canýn yanar erirsin
Elin cepte, baþýn eðik yürürsün
Yüzüldüðün yetmedi mi emekli?

Kalýplara sýðdýrýlmýþ yaþarsýn
Bu haline aklýn ermez þaþarsýn
Soban yanmaz, odan soðuk üþürsün
Büzüldüðün yetmedi mi emekli?

Bakýyorsun, görmüyorsun gözünle
Hep yutkundun içindeki sýzýnla
Belediler, uyuttular bezinle
Çözüldüðün yetmedi mi emekli?

Düðüm düðüm edilirsen hayatta
Aþýrýya kaçarlar bak ifratta
Böyle huylar alýþkanlýk fesatta
Çizildiðin yetmedi mi emekli?

Vahdet-i Can söyler durur "birleþin"
Hakkýnýzý korumada sözleþin
Aranýzda ayrýlýkta uzlaþýn
Bozulduðun yetmedi mi emekli?

Vahdet-i Can (VAHDET ÇÝL)
Amasya, 25 Aralýk 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: