Acıyla harmanlandık

Acý, bir gölge gibi peþinden gelir,
Sessizce sarar seni, fark etmeden.
Ýçinde bir çýðlýk, duyulmaz kalýr,
Ve her adýmda biraz daha derinleþir.
Zaman geçer, ama acý dinlemez,
Geçmiþin izleri, her an seni izler.
Bir söz, bir bakýþ, bir hatýra…
Hepsi yeniden canlanýr, sarmalar seni.
Kalbinin derinliklerinde bir yara,
Her gece daha da kanar, fark etmesen de.
Sözler susar, gözler anlamsýzlaþýr,
Yalnýzlýk, bir dost gibi içini sarar.
Bazen düþler, bir umut gibi gelir,
Ama acý, onlara da gölge düþürür.
Bir gülüþ, bir dokunuþ… Hepsi geçici,
Çünkü acý, bir ömür boyu seninle olur.
Sevdanýn izleri, hüsrana dönüþür,
Hayat sana unutmamayý öðretir.
Her kayýp, her hüsran bir derstir,
Ve acý, bir zamanlar sevdiðin bir þeydir.
Ýçindeki boþluk, neyle doldurulur?
Kimse bilmez, çünkü acý sadece yaþanýr.
Bir çýðlýkla baþlar, ama hep sessizdir,
Ve her zaman bir yerlerde seni bekler.
Bir an gelir, acý seni terk eder mi?
Bunu kimse bilemez, kimse çözemez.
Ama bil ki, her acýnýn ardýnda bir güç vardýr,
Ve sen, bu güçle yeniden doðarsýn bir gün…
Ýçindeki karanlýk, bir zamanlar seni yenecekmiþ gibi görünse de,
Her acý, bir fýrsattýr, bir öðrenmedir,
Ve sonunda, o karanlýk sana ýþýðý gösterecek bir yýldýz olur.
Çünkü acý, sonunda seni sen yapan bir yolculuktur.












Sosyal Medyada Paylaşın: