BU DÜNYA

BU DÜNYA

Birgün gülerler tellal çaðýrýr.
Biri kulaðýna ismin baðýrýr.
Anayý yavrusundan ayýrýr.
Çok mana yükleme deðmez bu dünya

Sevdalanýrsýn deresine düzüne.
Sevdalanýrsýn alýna yeþiline.
Gece aya yýldýza gündüz güneþe
Hepside sönecek bilesin bu dünya.

Bahar gelir çaðlar coþarsýn.
Mor sümbül çiçek açarsýn.
Misler gibi koku saçarsýn.
Gün olur kokmaz bu dünya.

Býrak deli Haydar-býrak be gardaþ
Kafayý bozmaya deðmez bu dünya
Ýster hýzlý dönsün isterse yavaþ
Sen seni üzmeye deðmez bu dünya

Fani diyen varsýn desin sana ne
Gönül veren gitsin versin sana ne
Haydut vursun hýrsýz yesin sana ne
Gücenip kýzmaya deðmez bu dünya

Nerde kan akýtýp kavga verenler
Nerde þimdi sefasýný sürenler
Ne götürdü kucaðýna girenler
Bir yýrtýk çizmeye deðmez bu dünya

Hayaller kur tespih tanesi farzet
Hepsi de senindir otuz üç adet
Býrak kalsýn orda hiç çekme zahmet
Ýpliðe dizmeye deðmez bu dünya.

Kulpu yok ki neresinden tutasýn
Sana göre lokma deðil yutasýn
Ýçine gireni Allah kurtarsýn
Üstünde gezmeye deðmez bu dünya.

Gel gitme kal desem kalamazsýn ki
Ortadan böl desem bölemezsin ki
Git tekrar gel desem gelemezsin ki
Aldanýp azmaya deðmez bu dünya

Almak-satmak, tapu-senet nafile
Toplayýp yýðdýðýn servet nafile
Sýla nafiledir, gurbet nafile
Yaðmaya tozmaya deðmez bu dünya

Sýnýrlar çizilmiþ konulmuþ yasak
Beþ para etmezdi bizler olmasak
Kýsmen göz yaþý kan-kýsmen kir pasak
Yýkayýp süzmeye deðmez bu dünya

Senin benim ne ki? Küçük mü dar mý?
Hani kimin dostu, kimseye yâr mý?
Ýnsan öldürmenin manasý var mý?
Karýnca ezmeye deðmez bu dünya

Misafirsin, misafirlik suç deðil,
Bakacaksan uzaktan bak, güç deðil
Eti yenmez, koyun deðil koç deðil
Derisin yüzmeye deðmez bu dünya

Kabuktur, manayý unutturmasýn
Babayý, anayý unutturmasýn
Boþ hayal Mevlâ’yý unutturmasýn
Týrnakla kazmaya deðmez bu dünya

Arkasý karanlýk, önü karanlýk
Yarýný karanlýk, dünü karanlýk
Kendine çaðýrýr seni karanlýk
Bir küçük hüzmeye deðmez bu dünya

Cazibesi özelliði yok demem
Nakýþ nakýþ güzelliði yok demem
Ýki günde kaçar gider.. çok demem
Anlayýp sezmeye deðmez bu dünya

Unutma ki yolcu yolunda gerek
Yolcunun azýðý belinde gerek
Ýnsanlar insanlýk hâlinde gerek
Mest olup sýzmaya deðmez bu dünya

Bilesin ha caným Haydar bilesin
Seni bekler soðuk mezar bilesin
Ebediyet ötede var bilesin
Tek satýr yazmaya deðmez bu dünya

Hýrs ile sarýlýrsýn topraða.
Gözünü kan bürür kýyarsýn cana.
Ne baba dinlersin nede ana.
Birgün baðrýna alýr senide dünya.

Saraylar yaparsýn gözler alýrsýn
Zirvelerden bakýnca benim sanýrsýn.
Gözün doymazya toprak doyursun
Bir soður mezara döner bu dünya.

Koþarsýn peþinde gündüz gece.
Ýki güzel söz et gönül al iki hece.
Bir hayýr ette gitmesin sakýn ha hiçe.
Elini boþluðu düþürür bu dünya.

Bak görde düþün, Firavun vardý.
Ne zalimler ne ne krallar yaþardý.
Kýlýç elinde nede çok canlar aldý.
Hepsinide yuttu doymaz bu dünya

Gel de dön bu yolda vakit var iken.
Gelde gör dünyayý göz görürken.
Kazan gönülleri dikin dönerken.
Birgün musallaya koyar bu dünya.

Yeme kimsenin sakýn ha hakkýný.
Nolacak diye düþünme boþa tahtýný.
Alma mazlumun çýkarýr sende ahýný.
Senide yerle bir eder bu dünya.

Oku bak kimler gelmiþ kimler geçmiþ.
Kimler kimleri ne için biçmiþ
Malýn mülkünse kocaman hiçmiþ
Bir kefene sarar dürer bu dünya.

Ey bire dostum, ey bire gardaþ
Sende yetiþemezsin az biraz yavaþ
Ölüm var neden bu göz yaþý, neden savaþ?
Genç yaþlý, erken geç demez bu dünya.

Aþýk Þenol yeter kimsenin deðil bu dünya
Herkesi mest eder gösterir tatlý rüya.
Sultan Süleymana kalacaktý güya.
Deðermende taþ misali döner bu dünya

26.12.24
Sosyal Medyada Paylaşın: