aklýmýn sokaklarýndan firar eden çocukluðum küstüm çiçeklerine sarýlýp ninniler söylüyor kendi kendine
geceden kalma uykusuzluðumla kördüðüm olmuþ hayallerimle saklambaç oynuyorum
unutulmaya yüz tutmuþ þarkýlarýn cýzýrtýsýnda dans ediyor fýrtýnaya tutulan yapraklar gölgesini yitiren aðaçlar gözü kör kulaðý saðýr kanatlarý kýrýk kuþlar
kalbi kýzýl denizlerde buz tutmuþ yorgan gibiydi bakýþlar baþtan ayaða herþey yalan herkes soðuk
neden uçmaya meyilli kelimelerin ardýna saklandýn ki senelerce yaðmaladýðýn her harf d/okunmadan silinip yok olan camda bir buðu þimdi
kalbinin ucube sokaklarýnda kurþundan aðýr sözlerin cirit atarken karýncalar gezdi sanki dudaklarýmda yazýsýz yazýlar çakýldý ruhuma bütün dünya konuþtu ben sustum bir mezar kadar derinleþti yüreðim
kulaklarýmda ki sözler yabancý her biri yara, her biri küfür boyumu aþmýþ hadsiz hissiz cümleler gözlerin gözlerimde ateþe verirken ölümü kýyamet koptu içimde
bizim hikayemiz en baþta hüzün kokan bir masaldý Ve hiç okunmadan yarým býrakýlmalýydý.
herkes kendi yarasýný taþýrken, en aðýr yük kendinde sanýr Oysa bilmez ki topraðýn altýndaki çürük köklerin halâ hayata tutunmaya çalýþtýðýný
nefes alýyorum duyuyor musun
Meryem Ayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ayan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.