Kördüðümler atýlmýþ beynime,
Ýçinden çýkamayayým diye.
Birini çözsem...
Diðeri...
Diðerini çözsem,
Öbürküne geçiyorum.
Devam edip gidiyor,
___Bu dizmece.
Dönmüþüm yaþayan...
Bir mumya ya.
Beni çoktan paketlemiþler de...
___Haberim olmamýþ.
Kördüðümlere olmuþum esir,
Meðer yaþarken,
____Vurulmuþum zincirlere.
Baðlamýþlar beni ...
Ýlmek...
_____Ýlmek
Her bir ilmekte okuyup...
____Üflemiþler.
Meðer benim bahtýmý baðlamýþlar...
Hayatýmý almýþlar.
Açmaya kalksam...
Açamýyorum.
Kaçmaya kalksam...
Boynuma dolanan kementlerden,
Kurtulup kaçamýyorum.
Ýsa gibi germiþler beni...
____Çarmýha
_____Ellerim
_______Bedenim
_________Gözlerim
Kan için de...
Kendimi göremiyorum.
Gülüyor insanlar halime,
Buna da anlam veremiyorum.
Oysa...
Gülermi insan...
Acý çekenin haline.
Ne olmuþ bu insanlýða?
Diye kendi kendime soruyorum...
_________________
_________________
“Düþte, gör demiþler”
Ýþte ben...
_______Þimdi onu,
_________Görüyorum.
30.05.2008
Bornova/ÝZMÝR
Nesrin Naz