H.NİHAL ATSIZ HATIRASINA_GERİ GELEN MEKTUP
Ruhun mu ateþ, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem bu yanardað ne biçim korla tutuþtu?
Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden?
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuþtu.
Gün, senden ýþýk alsa da bir renge bürünse;
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Her þey silinip kayboluyorken nazarýmdan,
Yalnýz o yeþil gözlerinin nuru görünse...
Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince
Çehren bana uðrunda ölüm hazzý verince
Gönlümdeki azgýn devi rüzgarlara attým;
Gözlerle günah iþlemenin zevkini tattým.
Gözler ki birer parçasýdýr sende Ýlahýn,
Gözler ki senin en katý zulmün ve silahýn,
Vur þanlý silahýnla gönül mülkü düzelsin;
Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin!
Not: Büyük Türk Milliyetçisi Türk dil
bilimcisi Hüseyin Nihal Atsýz’ýn (1905-1975)
Uçmaya varýþýnýn 49. yýlý anýsýna zirve þiiri.
Ruhu þad mekaný cennet olsun inþallah
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asarvadisişairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.