gönlümün ömrünü ben sana verdim ömrümün gülü inan ben seni bildim aðlayarak geldiðim çok üzülüp az güldüðüm þu dünyada ne gördüm ne güldümse senin yanýnda güldüm
gerisi havay-ý hevesmiþ geç bildim yanýnda senin belki hep acý bir dildim ama inan eski defterleri çoktan sildim bunu böyle bil, inanýp böyle bilesin kahrýn ile mutluluðuma tatlý bir çilesin
ben ölür de sen kalýrsan aðlamayasýn dilerim hayatýn acýsýný çilesini çekmeyesin mutlu günler yaþayýp torunlarla gülesin iliðime kanýma þifrelenmiþsin bilesin kahrýn ile mutluluðuma tatlý bir çilesin
vasiyet name gibi oldu neylersin deðil mi ki merdiven dayamýþým seksene Onunla niþanlýyým düðün gününü bekleyenlerdenim ’ falan ölmüþ filan ölmüþ bir günde diyecekler’ emekli hakim falan ölmüþ 24. 12. 2024 / Ankara
-Arþivden -
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafa ertürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.