KALEMİN DİLİ

Kalemim çok hýrslý bu aralar Sürekli yol gidesi var
Kalbimi de takmýþ koluna,
yollar ise hep sana varýyor eninde sonunda

Engebeli ve çýkmazda bütün sokak
Arþa yürüyorduk belki dizlerimiz sakat
O kadar hýzlý gelip geçiyor ki hayat
Fluu gözüküyor gökyüzü, daðlar,
aðaçlar, toprak ve yollar...

Havada ki sisten midir gönlümün nemi?
Yüreðim hep kýþ bir türlü cemre düþmedi.
Bahar gelmedi ömrüme, hep soðuk rüzgarlar esti
Yürüdüðüm yollarda kaygan zemin levhasý
Kayýp giden ise ömür lahzasý

Yollar bir yere varmaya söz vermiyor
Labirentlerde kayboluyorum
Kendi siluetimden korkar oldum unutuyorum...

Gece tir tir titriyor yýldýzlar ayaza kesmiþ
Sokaðýn tavanýný seyrediyorum
Yollardan karanlýklar topluyorum
Kýlýcým dilsiz ve keskin
Kalemim dilbaz ama yorgun...

Ben yorgun yol uzun hayat kýsa
ölümün penceresinden baktýn mý hiç hayata?
Orda zaman uzun sabýr kýsa hayal yok civarýnda .
Ben oradan da baktým hayata
bölük pörçük lahzalardan ibaret ölüm yataðýnda...

Dedim ya kalemim pek bir hýrsa büründü bu ara
Yol gidesi var takmýþ kalbimi koluna...





KELEBEK....

Sosyal Medyada Paylaşın: