Sahne

Bir sis kapýyor gülümsemelerimi,
Düþler kayboluyor, bir meþale söner gibi.
Gözyaþlarým saklý içimde, sessiz çýðlýklarda,
Kelimeler yankýlanýyor, kopan bir yay gibi.
Her adýmýmda yanký, unuttuðum bir gerçekle,
Toprak çatlýyor, ayaklarýmýn altýnda bir çöl.
Bir tutam huzur için dikenli patikalarda,
Ellerimde solgun parýldayan yýldýzlar.
Gecenin siyahý örtüyor bakýþlarýmý,
Ay, bulutlarýn yýrtýk kumaþýnda solmuþ iz.
Umut, kýrýk pusulada kaybolan bir ýþýk,
Rüzgar, götürdüðü mýsralardan bir hüzün.
Gönlümde saklý bir alev, yakmaya hazýr,
Küllerin altýndan fýþkýran bir bahar dalý.
Tutkuyu ararken yorulmuþ ruhumla,
Aynalarda savrulan hayallerle dans ediyorum.
Ve son perde iner, sahne sessizliðe bürünür,
Bir adým daha atarým, bilinmeze doðru.
Bu yolculuk hep içimde saklýydý belki,
Her çýðlýk, artýk bir destana dönüþür.
Sosyal Medyada Paylaşın: