Kuru topraktaki çiçeðin, Suyu beklediði gibi, Canýma can katan Haplarýmý bekler bedenim. Can suyu almýþcasýna canlanýrým Umudunu haplarýna baðlamýþ gönlüm...
Onlar olmadan yaþayamam ki Heykel gibi olurum kýpýrdayamam ki Sadece düþünürüm, tatbik edemem Solmuþ, kurumuþ otlar gibi.
Bitkiler yaþamak için hava, su ister Ýnsansa hareket etmek ister Güç varken gezmek dolaþmak ister.
Beni benden alan hem yaþatan Hem yok eden haplarým. Ben onlarsýz yaþayamam, ayakta duramam Onlarsýz bir iþe yaramam Kul köle etti, vazgeçilmez kýldý Beni benden aldý, zalim haplarým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşar Akdaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.