her biri bir daðdý savaþta,
onlara çarpan, onlarla çarpýþanlara
savaþ meydanýnda ne gördün diye sor
düþmanlara sor onlarý
bedire sor
sor çöl kumlarýna
kesin sonuç alýþta
zaferde onlar mý üstündü
yoksa heba olup gidenler mi
kýpkýrmýzý çýkaranlardý kapkara vücutlara sokup
yýldýrýmdan da çabuk ak çelik kýlýçlarý
onlar sanki katip
süngüler de kalemleriydi
vücutlarda bir tek harfi bile
noktasýz býrakmadýlar
silahla donanmýþ
ve yüzlerinden tanýnýrlardý
seçilirken ilk bakýþta
nasýl hemen seçilirse
aðaçlar içinde gül aðacý
her biri silahlarýyla gonca gül gibiydi
zafer rüzgarlarý
armaðan ederdi kokularýný
daðlarda fýþkýran çamlar gibi
birden zuhur ederlerdi atlar üstünde
yüreklerin, bileklerin saðlamlýðý
dimdik tutardý onlarý
kalpleri, dudaklarý uçukladý korkudan
ebu cehil ordusunun
ayýramaz oldular kahramaný koyundan
kardan karanlýðý
kargadan kartalý
onlara rastlayan aslan bile uslanýrdý
beraberlerindeydi peygamberin zaferi
ve duasý
kanatlarýný gerdi ümmet üstüne
geceleri ýþýttý aydýnlýðý
onu över överim
yorulmam ve usanmam
ah etmiþim
harcamýþým kendimi bir ömür boyu
bir ömür boyu, toplamýþ, devþirmiþim
suç ve piþmanlýklarý
dönmüþ deðilim ona verdiðim sözden
onun için kopar gönlümün baðý
söz vermiþti kurtaracaktý adýyla çaðrýlaný
ve beni adýmla çaðýracak
ve insanlýk içinde kim olabilir
ondan çok sözünde duraný
yarýn hesap gününde
tutacak o elimden
haþa o
mahrum etmez yardýmýndan isteyeni
kendine sýðýnaný
onu övme yoluna koyulduðum günden beri
o oldu benim için koruyucular koruyucusu
kurtarýcýlar kurtarýcýsý
gözüm yok
bu dünyanýn parasýnda pulunda
zerresinde
kimsenin kurtulamadýðý vakit
elini uzatýp tutacak beni
insanlarýn en iyisi
en üstünü
Allah’ýn resulü
redfer