Göç yorgunu bir gece
Düþler haritasýz
Yarým yamalak
Bir Kent býrakýlmýþ arkada
Zaman gelir adýný bile unutur Ìnsan
Yastýk taþ olur mülteci uykuya
Yorgan hýrçýn bir rüzgar
Toprak soðuk
Gökyüzü suskun bir tanýk
Bir sýnýr geçer rüyada
Eller taþýr çocuklarý düþlere
Deniz dalgasýnda umut
Hep biraz eksik
Hep biraz uzak
Ev mi bu, Gökyüzünün altý?
Yoksa bir tür hapishane mi?
Anýlar kemirirken geceyi
Yýldýzlar kayýp mý, sayýp mý?
Rüzgarýn fýsýltýsý kulaklarýmda
Uzaktan gelen bir çýðlýk
Adýný bilmediðim yerlerde
Bana ait olmayan sokaklarda
Bir uyku arýyorum bana yabancý
Gözlerimi kapatýyorum
Kapkara bir hüzün sýzýyor içeriye
Bir yuva mý hayal etmeli þimdi?
Yoksa hayalleri bile
Býrakmalý mý geride?
Bir sýnýr çiziliyor rüyalarýma
Ayak izlerim yarým kalýyor kumlarda
Bir dil öðreniyor çocuklar
Sürgünün sesinde büyüyor þarkýlar
Acýnýn rengi boyuyor her rüyayý
Denizin mavi örtüsünde
Birer mezar taþý gibi
Yükseliyor dalgalar
sevay