Kelebeğin Kanatlarındaki Aşk

Bir ormanýn derinliðinde,
Yeþilin serin nefesiyle dolan bir yürek var.
Dallarýn arasýnda usulca yankýlanan kuþ cývýltýlarý,
Þelalenin sesiyle uyumlu rüzgarýn uðultusu.
Ve iþte orada, kelebek kadar hafif bir aþk,
Aþkýn karýþýmýný yapýyor huzurun kucaðýnda.

Gözleri yýldýzlardan daha parlak,
Sesleri rüzgarýn fýsýltýsý kadar yumuþak.
Bir gülüþ, bir an;
Bütün evrenin dikkatle dinlediði yanýk bir türkü gibi.
Aþk, burada topraktan fýþkýran çiçekler gibi saf,
Burada akan su kadar berrak...

"Biz" diyorlar, " kelebeðin kanat çýrpýþý kadar hafifiz."
Hafif ama güçlü;
Dünyanýn en ince ipliklerinden örülmüþ gibi.
Birbirine dokunan elleri,
Merhametin sýcaklýðýyla doluyorlar...

Þelalenin altýnda taþlar gibi saðlam,
Ama sularla yýkanan ruhlar kadar yumuþak.
Huzur, bulutlardan dökülen ýþýk gibi üzerlerine yaðýyor.
Semanýn altýnda , çimenlerin arasýnda,
Aþkýn kök saldýðý bir toprakta yatarlar...

Kelebekler, onlarýn etrafýnda dönüyor,
Sanki hikayelerini evrene fýsýldar gibi.
Kanatlarýnýn hafif vuruþlarý,
Ýki kalp ritmini tamamlýyor.
"Bu an" diyorlar, "bütün hayatýmýzýn özeti."

Gözleriyle gülüyorlar,
Kelimeler dokunamadýðý için.
Birbiriyle uyumlu hayat iplikleri,
Bir müziði çalan notalar gibi.
Ve her nota, mutluluðun bir damlasý...

Ormanýn mabedi,
Þelalenin duasý.
Kelimelere dökülmez her damla su,
Bir sevgi tanrýsýna sunulan adak gibi.
Huzurun yolculuðunda,
Ýnsanlýðýn kaybettiði bir cevher gibi,
Aþk, yeniden keþfedilir burada...

"Merhamet" diyor kadýn,
"Senin gözlerindedir."
"Umut" diye ekliyor adam,
"Senin ellerindedir."
Ve ikisi birlikte,
Sevecenlikle ördükleri bir hayat içinde,
Umutla yeni bir hayata baþlýyorlar...

Bir patlama kahkahasý kadar saf,
Bir bahar sabahý kadar taze.
Huzur, dallarýn arasýnda susuz ýþýk,
Gölgeler arasýnda saklanmayý býrakýyor.
Aþk, burada þeffaf bir nehir gibi akýyor...

Onun dokunuþu,
Kelebek kadar hafif ama anlamla dolu.
Onun bakýþ açýsý,
Bir ömürlük hikaye yazýyor.
Ve her kelime,
Yeryüzünün en derin þefkat kuyusundan çizilen bir damla taþýyor...

Aþk, burada yalnýzca bir duygu deðil,
Bir evrenin en derin sýrrý.
Þelaleden akan her damla su,
Bir duanýn yansýmasý.
Ve ormanýn içindeki bu iki ruh,
Dünyaya sevginin bir karakterini çiziyor.

Burasý haritasý çizilemeyen bir cennet gibi,
Ama kelebeklerin kanat çýrpýþlarýnda bulunabilir.
Huzur, onun nefesinde,
Ve mutluluk, dokunduklarý yapraðýnýn üzerinde...

Birbirine dolanmýþ elleri,
Aþkýn en yumuþak ipliklerinden korunmuþtur.
Ve bu iplikler,
Evrenin sessizliðinde bir ýþýk gibi yanýyor.
Kelebek kadar hafif,
Ama dað kadar güçlü bir aþk parlýyor...

Erol Kekeç/19.09.2024/Namazgah/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: