Hiç yoktan gelir aðýr, kurþuni bir örtü Çöreklenir ruhumuzun derinlerinden. Gri bir bulut gibi iner üzerimize, Ve resmini çizeriz bilmediðimiz coðrafyalarýn Kýyýlarýnda gözlerinizin. Çok acý...
Hangi sahile atsak bu insanlýðýmýzý? Nerede tutsak, öpülesi ellerinizden? Çilenin ovalarýnda zirvelenmiþ sabýrlarýnýz, Ansýzýn dövüyor kýyýlarýmýzý. Ve her dalga, Ýçimize iþleyen bir feryadý getirir.
Biliyorum demek kifayetsiz, Anlýyorum demek yersiz. Yurtsuz bir yerde, Kimsesiz bir zamanda Bulun ne olur vicdanýmýzý.
Zamanýn sýrtýnda eskiyen bu sessizlik Gözlerimize biriken tuzlu bir aðýt, Bir yerlerde bekleyen elleriniz gibi, Kurtuluþu çaðýrýr. Bir yerlerde... çok, Çok acý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ATİK Sinan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.