Ölüm Yaşama Ayna Tutar

Yaþamanýn sýrlarýný bileydin bir gün,
Nefes almanýn ilmini çözerdin belki.
Hayat dediðin, basit bir hece mi,
Yoksa her nefeste saklý bir mucize mi?

Ölüm, ardýnda duran bir kapý,
Ama anahtar hep sende, fark eder misin?
Gözlerinle gördüðün dünya kadar,
Ruhunun derinliklerinde bir baþka dünya var...

Sofralar kurarsýn, zenginlikler yýðarsýn,
Ama yaþamýn sýrrýný aramazsan neye yarar?
Kendi özüne dönmezsen bir kez,
Neyi aradýn, neyi buldun, ne kaldý geriye?

Her sabah yeniden doðarýz aslýnda,
Ama günlerin içinde kayboluruz hýzla.
Bir gün daha yaþadýk, deriz sevinçle,
Ama gerçekten yaþamak nedir, bilir miyiz ?

Bugün aklýn var, düþüncelerle dolup taþarsýn,
Ama gerçeði bilmek için ne yaptýn, ne aradýn?
Kitaplarýn, sözlerin, yazýlarýn arasýnda,
Bir damla hakikati bulabildin mi avucunda?

Bilmek demek, sadece ezberlemek mi?
Yoksa kalple hissetmek, ruhla görmek mi?
Aklýn olsa ne olur, eðer kalbin sessizse,
Bilgeliðin yolu, yalnýz akýldan geçmez ki!

Ölüm bir kapýdýr, derler, herkes için açýk,
Ama o kapýya varmadan çözmek gerek sýrrý.
Korkuyla deðil, merakla bakmalý ona,
Çünkü ölüm, belki de ikinci bir doðumdur sana...

Ölüm dediðin, yaþamdan ayrý mý,
Yoksa onun gölgesi mi aslýnda hep yanýnda?
Yaþamanýn sýrrýný çözersen eðer,
Ölümün karanlýðý da aydýnlanýr birden...

Bedenin bir kafes, ruhun ise uçmaya hazýr,
Ama kanatlarýný açmadan, nasýl uçabilirsin ki?
Ruhunun derinliklerine inmezsen bir kez,
Yaþamýn anlamýný nasýl bulabilirsin?

Nefes alýp vermek deðil sadece yaþamak,
Kalpten hissetmek, gönülden anlamak gerek.
Her an bir armaðan, her nefes bir hazine,
Ama bunu bilmezsen, hayat boþ bir sahne...

Bugün varsýn, aklýnla dolusun belki,
Ama yarýn, akýlsýz kalýnca neyi bilirsin?
Eðer bugün anlamazsan hayatý,
Yarýn artýk çok geç olacak, soðuyacak zamanýn ýþýðý...

Yaþam dediðin, bir rüya gibi geçer,
Ama rüyanýn içindeki gerçeði görmezsen,
Uyanmak da faydasýzdýr sana,
Çünkü hakikati ancak þimdi aramalýsýn burada...

Bir nefeslik mesafede hakikat durur,
Ama onu görmek için gözlerini kapatman gerek.
Dýþarýya deðil, içine bak bir kez,
Kendi içindeki evreni keþfet, asýl sýr orada gizli...

Yaþamanýn sýrrý, ölümü anlamaktan geçer,
Çünkü yaþam, ölümle tamamlanýr nihayet.
O yüzden korkma ölümden, sarýl ona,
Çünkü o da yaþamýn bir parçasýdýr aslýnda...

Bilmemenin huzurunu yaþar bazen insan,
Çünkü bilmek, bazen yük olur ruhuna.
Ama hakikati aramak bir görevdir bize,
Yaþamanýn anlamýný çözmek için verilen bir hediye...

Bilgiyi aramak, kendini tanýmaktýr,
Kendini tanýmak, evreni anlamaktýr.
Eðer bunu baþarabilirsen bir gün,
O zaman yaþam ve ölüm eþit olur gözünde...

Kendi nefesini duy bir an, kendi kalp atýþýný,
Ýþte orada gizli sýrrýn ilk ipucu.
Yaþamýn sýrrýný bilmek, ölümden korkmamaktýr,
Çünkü ölüm de, yaþamýn bir kardeþi aslýnda...

Yaþamanýn sýrlarýný bileydin bir gün,
Ölümün sýrrýný da çözerdin belki.
Bugün aklýn var, ama bir þey bildiðin yok:
Yarýn, akýlsýz, neyi bileceksin ki?

Bu yüzden yaþamýn her anýna sarýl,
Kendini bil, ruhunun derinliklerine dal.
Çünkü hakikat, senin içinde bir cevher,
Onu bulduðun an, hem yaþam hem ölüm güzelleþir...

Erol Kekeç/02.12.2024/Sancaktepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: