Anneye Özlem

Yüreðim sýkýþýyor, baþým zonkluyor anne,
Gördüðüm kabuslar, uykularýmý bölüyor!
Gecelerin sessizliði beni korkutuyor!
Yediðim her þey bana yavan geliyor!
Mutluluk denen o güzel duygu ise,
Þatýr bir güvercin olmuþ ha bire uçuyor anne!

Þefkatin olmayýnca, dayalý düzenim bozuluyor anne!
Merhamet abidesiydin benim için!
Musluklardan hararetimi dindiren sular þarýl þarýl akmýyor artýk!
Horozlar eskisi gibi þevkle ötmüyor,
Yalnýzlýðým beni zorluyor tavan üstüme çökecek sanki anne!

Ter kokan kirli elbiselerim, güzel kokmuyor anne!
Ütüleri yeni yapýlmýþ gibi deðil,
Odamdaki rengarenk güllerin, sularý tam vaktinde verilmiyor!
Onlarla samimice konuþulmuyor.
Yemekler lezzetini kaybetmiþ!
Ýçtiðim çaylar, tavþan kanýna benzemiyor anne!

Çocukluðumda seni yormalarým geliyor aklýma!
Ben koþuyor sende beni kovalýyordun!
Beni yakalayamadýðýn için de utancýndan baðýrmýyordun!
Sen beni hayata baðlayan, en büyük ümidimdin!
Eve geldiðimde de korkumdan köþe bucak saklanýrdým!
Sen ise hiçbir þey olmamýþ gibi, merhametle gülümserdin anne!

Baþýndaki bembeyaz kar misali örtünü anýmsýyorum anne!
Boþ zamanlarýnda maharetli ellerinle eski ipliklerden,
Bana ve kardeþlerime motif-motif iþlediðin kazaklarý unutamýyorum!
Gerçi hiç boþ zamanýn olmuyordu, iþten güçten ama,
Yine de sen çok düzenli olduðun için boþ zaman buluyordun!
Bunlar aklýma geldikçe, yaþama þevkim artýyor anne!

Anne, babamýn cahil akrabalarýndan çok çektin!
Bazen on erkek gibi güçlü kuvvetli bazen de kuþ gibi ürkektin!
Bazen çok sýkýntýlarýn olmasýna raðmen daim güler yüzlü,
Bazen de riyakarlardan her þeye küskündün anne!
Elektiriksiz evde oturuyor, gaz lambasýnýn camýný eski tülbentinle,
Pýrýl-pýrýl parýldatýyordun!
Bir temizlemeyle yetinmiyordun,
Iþýðý fazla olsun odamýz daha fazla aydýnlansýn diye anne!

Ölüm öldürülmüyor ecel tehir edilmiyor,
Azrail O’ndan baþkasýný dinlemiyor anne!
Gönül yaralarýma, senden baþkasý merhem olamýyor!
Sevdiðim kýzlarý baþkalarýna anlatamýyorum,
Þaþýrýp kaldýðýmda, kimsenin nasihatlerine danýþamýyorum,
Kýsacasý karanlýk çýkmaz sokaklara girdiðimde senden baþkasý elimdeb tutmuyor anne!

Uykuya daldýktan sonra üstüm açýk kalýyor anne!
Sen yoksun diye üstümü kimse örtmüyor!
Uyandýðýmda her tarafým aðrýyor hiç rahat deðilim.
Çok zengin kahvaltý hazýrlayamýyorum!
Rastgele þeylerle karnýmý doyuruyor çýkýyorum evden!
Her çýktýðýmda bir daha o eve gelmek istemiyorum anne!

Anne, þimdi cennet bahçelerinde, Allahýn sevdikleriyle berabersin!
Biliyorum sende beni yürekten acaip özlemiþsin!
Can tatlýdýr ana bilirsin yokluðuna yufka yüreðim dayanmýyor!
Ama hayattýr iþte bu her halukarda sensiz de devam ediyor!
Þayet büyük günah olmasaydý, çoktan gelirdim yanýna!
Ömür miadýmýn bitmesini bekliyorum anne!
18/05/2006
Sosyal Medyada Paylaşın: