Ey benim geçip giden ömrüm, Hangi baharýn sabahýnda doðdun da, hangi akþamýn hüznünde kayboldun? Zamanýn ellerinde büyüyen bir yaprak gibi, yeþerip solduðun günleri unutur musun? Daha yeni baþlayan þarkýlarý yarým býrakýp, vedalarla sustuðun o anlarý hatýrlar mýsýn?
Ey benim dertle yoðrulan yüreðim, Hangi kýþýn ayazýnda titreyip de kýrýldýn? Kaç mevsimi düþlerinde tükettin de ellerin boþ kaldý? Kaç gece yýldýzlara fýsýldadýn da sessizliði dost bildin?
Bilir misin, ömür dediðin bir nehir gibi akar, Ve biz, yalnýzca izleriz onu bir rüya misali. Tutmaya kalksak, avuçlarýmýzdan kayýp gider; Kaçsak da, gölgemiz gibi peþimizden gelir.
Ey benim geçip giden ömrüm, Hangi yolda tökezledin de duraksadýn? Hangi sevdayý özledin de geri dönemedin? Biten günlerin ardýndan baktýðýn o sessiz akþamlar, Kim bilir hangi hayali saklar?
Ve þimdi, bir avuç hatýra kaldý ellerimde. Biraz gülüþ, biraz gözyaþý, biraz da hüzün. Hepsi senin eserin, ey benim geçip giden ömrüm, Geri dön desem, döner misin? Yoksa yine susar mýsýn? Sosyal Medyada Paylaşın:
asaferenturkoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.