SÜKUT-U HAYAL

Bir düþ’ün eþiðindeyim,
kelimeler yorgun,
gölgeler yüz çevirmiþ güneþe.
Bir nefes kadar yakýnken umut,
bir ömür kadar uzak artýk sesler.

Gecenin kör kuyusunda,
yalnýz yýldýzlar fýsýldar geçmiþi.
Her biri bir hatýra,
bir vedanýn izi,
bir yitiriþin yankýsý.

Sükut var þimdi;
gürültüsüz, tarifsiz.
Hayallerin kýrýk cam parçalarý,
avuçlarýmda kanayan geçmiþ.

Sanki bir rüzgar uðrar gönlüme,
yavaþça savurur anýlarý,
ama asla götürmez tam anlamýyla.
Her hatýra bir nakýþ olur,
sessizce iþlenir ruhuma.

Düþ’ler artýk düþmüyor payýma,
sözler titriyor dudaklarýmda.
Bir sýr gibi taþýyorum içimde
yaþanmamýþ yýllarý,
özlemleri ve yanýlgýlarý.

Ve þimdi,
bir suskunlukla doluyum.
Sözler yetersiz,
ama kalemim hâlâ titriyor.
Çünkü her suskunlukta,
bir hayalin çýðlýðý saklý.

Gözyaþlarýmýn izinde
gökyüzü bir perde gibi kapanýyor,
her damla bir yýldýz söndürüyor belki.
Ama kim bilir,
belki de sükutun ötesinde
yeniden doðuyor hayaller.

Zamanýn yitirdiði her þeyi
rüzgarlar taþýr bilinmeze,
ve bir gün…
belki bir þiirde,
belki bir yankýda
hayallerim yeniden ses verir.

kul ahmet
Sosyal Medyada Paylaşın: