Eþiðinden ýþýðýna Aralý dalga kapýla Vura, vurula, fora Açýlamaz mý üryan
Köklerinden Nemli uçlarýna Saçýlý, saçmalý Var’ýlamaz mý ücran
Ey Can… Sesim sesime Yarýlýr, çatlar da Çekilir, yayýlýr Kopar Karýlmaz mý rüyan Topraðýndan sürgüne Batýra batýra Kanatýrken tohumlarýn Damarlarý
Bilemediðine Daha Ne kadar Uzanabilir Deðmeðe çalýþabilir Ki Sancýlarý
Sandýðý kadar Deðildi Tarif edemediði “ Sen, buralarda Oya’lanma dedi Boþuna deþme Eþme sanrýlarý Bize sökülmez Okunmaz Ait olunmaz Sorulmaz Vurgularý”
Kimse Beklememiþti Beklemiyordu da Sýralarýný O bandýðýn koku O konduðun nokta Nefeslerce derin Dalabildigin kadardý Dileðince düðümlü Soluðunda takýlý Sözsüz yazýlý Sustu, açtý kabuðunu Býraktý topraða Adýný, ruhunu
Gözlerinde Gömülü Sýzan Can’ansýn …
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semiha Türkmen Çiçekoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.