Keyfe Keder

Bir rüzgâr eser, belirsiz yönde,
Savurur ruhumu bilinmez bir derde.
Gülüp geçiyorum, her adým serbest,
Dertler kapýmý çalmýþ, ama ben kayýtsýz bir misafir.

Keyfe keder bu dünya, yollar dolambaçlý,
Kimseye borcum yok, hür ve karmaþýk.
Yýldýzlar bile kayar, tutunacak bir dal bulmaz,
Ben de savrulurum, rüzgârýn oyununda biraz.

Bir yudum kahve, biraz yalnýzlýk,
Gecenin ortasýnda sessiz bir þarkýlýk.
Ne mutluluða tutsak, ne hüzne esir,
Keyfe keder yaþamak, en güzelidir.

Dünya döner, ben umursamaz,
Saatler akar, bana hiç aldýrmaz.
Ama hayat böyle güzel, böyle serbest,
Keyfe keder bir aný, her þeyden en iyisi.

Kime ne? Býrak dertleri,
Zaman bir nehir, aksýn istediði gibi.
Keyfe keder bu ruh, bu kalp, bu düþ,
Ne bir liman arar, ne de sonsuz bir kýþ.
Sosyal Medyada Paylaşın: