Üzülüyorum Anne!

Üzülüyorum anne!
Ayný anne babadan olan kardeþlerin,
Birbirlerini sevmemelerine,
Muhabbet yerine husumet beslemelerine,
Hatta bu üç günlük fani dünyada birbirlerini öldürmelerine,
Üzülüyorum anne!
Ayný kaný taþýyan kardeþ, kardeþi öldürür mü anne?
Kardeþ kardeþe düþman olur mu anne?
Bu nasýl bir dünya anlamýyorum,
Menfaat bir insaný bu kadar canavarlaþtýrýr mý anne?
Ben mi bu dünyaya göre deðilim?
Yoksa bu dünya mý bana göre deðil?
Üzülüyorum anne!
Kardeþ kardeþin namusuna kötü gözle bakar mý?
Kanlar sanki su olmuþ!
Samimi duygular kalmamýþ yüreklerde!
Bunlarý düþünmekten uykularým kaçýyor!
Ters geliyor bunlar bana anne!
Bunlarýn yaþanmadýðý bir dünya istiyorum!
Envai türlü taamlarýn soframda olmasýna gerek yok!
Kuru helal ekmeðimi çorbaya doðrayýp karnýmý doyurmak yeter bana!
Yeter ki insan gibi insan olunsun!
Kardeþ kardeþin kötülüðünü nasýl ister anne?
Bunu yazmak bile zül geliyor bana.
Paylaþmak varken,
Muhabbetle kucaklaþmak varken,
Tersini yapanlarýn eline ne geçiyor?
Üzülüyorum anne!
Hem de çok üzülüyorum.
Bazen “keþke bu kadar duygusal ve duyarlý olmasaydým “diyorum
“Keþke bu kadar inceleyip sýk dokumasaydým”
“Keþke bu kadar kendimi harap etmeseydim”
Ama elimde deðil!
Anne insan bu kadar sýradanlaþabilir mi?
Anne insan bu kadar alçalabilir mi?
Anne insan bu kadar vicdansýz ve bu kadar acýmaz olabilir mi?
Üzülmemek elimde deðil anne biliyorum!
“Bir gül ile bahar olmaz”
Ama keþke deðiþebilseydim!
Keþke bende diðerleri gibi vurdum duymaz olabilseydim!
Keþke bunlarý yazmasaydým!
Üzülüyorum anne!
Hem de çok üzülüyorum.
Hatta üzülmekten ziyade kahroluyorum!
Yaþarken ölüp ölüp diriliyorum!
Bunlarý gördükçe, bunlarý okudukça!
Anne!
Bunlarý yapmak yüce yaradana karþý gelmek deðil midir?
Bunlarý yapmak cehennemde bile bile yanmak deðil midir?
Bunlarý yapmak tek kelimeyle þerefsizlik deðil midir?
Bunlarý yapmak þeytanýn en sevdiði olmak deðil midir?
Üzülüyorum anne!
Hem de çok üzülüyorum!
Çünkü benim okuduðum kitaplarýn, hiç birinde bunlar yoktu!
Çünkü ben büyüklerimden bu þekil görmedim!
Çünkü bunlar bana ve sevdiklerime göre deðil!
Anne kimse anlamýyor beni veya anlamak istemiyorlar!
“Üzülme” demek kolay.
Ýnsan gibi insan olan üzülmez mi?
Ýnsan gibi insan olan yaþarken her gün ölmez mi?
Ýnsan gibi insan olan er meydanýna çýkýp haykýrmaz mý?
Ýnsan gibi insan olan Allaha yalvarýr yakarmaz mý?
Zira herkese güç yetmiyor.
Ahh anne ahh üzülüyorum!
Hem de çok üzülüyorum!
15/Mart/2009
Sosyal Medyada Paylaşın: